Reklama

Siły zbrojne

Wady i zalety „pomostowych” okrętów podwodnych ze Szwecji [ANALIZA]

Okręt podwodny HMS „Södermanland” w Gdańsku. Fot. M.Dura
Okręt podwodny HMS „Södermanland” w Gdańsku. Fot. M.Dura

Ewentualne pozyskanie ze Szwecji dwóch okrętów podwodnych typu A17/Södermanland wcale nie oznacza, że do Marynarki Wojennej RP trafią stare i nieprzydatne jednostki pływające. Problem polega na tym, że takie rozwiązanie pomostowe pozwala na odsunięcie programu „Orka” tylko o maksymalnie trzy lata i w żaden sposób nie zwalnia z podjęcia decyzji w sprawy przyszłości okrętu podwodnego ORP „Orzeł”.

W czasie podniesienia bandery na korwecie patrolowej ORP „Ślązak” 28 listopada 2019 r., minister obrony narodowej ostatecznie potwierdził, że najkorzystniejszym rozwiązaniem pomostowym, jeżeli chodzi o utrzymanie polskich sił podwodnych, jest współpraca z partnerem szwedzkim. Najprawdopodobniej oznacza to, że zamiast rozpoczęcia programu „Orka” dla polskiej Marynarki Wojennej pozyskane zostaną dwa wykorzystywane obecnie w siłach morskich Szwecji okręty podwodne (OP) typu A17/Södermanland: HSwMS „Södermanland” („Söd”) i HMwMS „Östergötland” („Ögd”) - wprowadzone do służby w 1989 i w 1990 roku.

Jednostki te mają zostać wcześniej wyremontowane i zmodernizowane, prawdopodobnie otrzymując przy tym część zupełnie nowych rozwiązań planowanych do zastosowania na najnowszej generacji okrętach podwodnych typu A26 (które są właśnie budowane dla szwedzkiej marynarki wojennej w stoczni Saab Kockums) oraz już wykorzystywanych na dwóch zmodernizowanych okrętach podwodnych typu A19/Gotland. Prace przygotowawcze do „transferu” mogą trwać od jednego do dwóch lat i będą mogły kosztować ponad 2,5 miliarda szwedzkich koron (ponad miliard złotych) w zależności od wynegocjowanego zakresu modernizacji. Przypuszcza się że do 2026 roku oba Södermanlandy mają być przez Marynarkę Wojenną RP leasingowane, a później przekazane jej na własność.

image
Okręt podwodny HMS „Södermanland” w Gdańsku. Fot. M.Dura

 Czy Szwecja w ogóle potrafi budować okręty podwodne?

Decyzja o pozyskaniu od Szwecji dwóch okrętów podwodnych typu Södermanland wcale nie oznacza, że Polska otrzyma zupełnie nieprzydatne jednostki pływające. Już samo to, że szwedzka marynarka wojenna nadal wykorzystuje okręty typu A17 świadczy o tym, że mają one jeszcze dużą wartość bojową. Wynika to nie tylko z ich w miarę dobrego stanu technicznego, ale przede wszystkim z nadal bardzo wartościowej konstrukcji.

Szwedzi budują bowiem dla siebie okręty podwodne od ponad stu lat (od 1914 r.) i z każdym projektem wprowadzają do nich coraz to lepsze rozwiązania wynikające z: potrzeb operacyjnych, dostępnych w danym momencie technologii oraz wniosków uzyskanych bezpośrednio od użytkownika – szwedzkich podwodników. Jest to więc bez przerwy toczący się proces „ewolucyjny”, który nie tylko wpływa na wysoką wartość bojową sił morskich Szwecji, ale również na wysoki poziom technologiczny szwedzkich zakładów stoczniowych.  

Jedynym momentem stopującym prace w tej dziedzinie był epizod związany z przejęciem stoczni Kockums przez niemiecki koncern TKMS. Szwedom udało się jednak w 2014 r. odzyskać swoje zakłady, które już jako Saab Kockums nie tylko głęboko zmodernizowały okręty podwodne typu A19/Gotland, ale prowadzą obecnie budowę zupełnie nowych jednostek typu A26. Za każdym razem Szwedzi nie zaczynają prac całkowicie od zera, ale rozwijają i unowocześniają wcześniej wprowadzane u siebie (i nie tylko u siebie) rozwiązania.

Ta ewolucja zaczęła się na początku XX wieku, od zbudowania:

  • w 1914 r. dwóch OP typ Svardfisken (wycofanych w 1946 r.);
  • w 1921 r. trzech OP typu Bavern (wycofanych w latach 1942-1944);
  • w 1936 r trzech OP typu Delfinen/B1, w 1946 r. (wycofanych w 1953 r.);
  • w 1943 r. trzech OP typu Neptun/B5 (wycofanych w 1966 r.);
  • w 1957 r. sześciu OP typu Hajen/A10/2 (wycofanych w 1980 r.);
  • w 1962 r. pięciu OP typu Draken/A12 (wycofanych w latach dziewięćdziesiątych);
  • i w 1968 r. pięciu OP typu Sjöormen/A11 (wycofanych w latach dziewięćdziesiątych).
image
Budowa w Szwecji okrętów podwodnych rozpoczęła się tak naprawdę w 1914 roku. Fot.Saab/M.Dura

Na konstrukcję obecnie budowanej jednostki A26 bezpośredni wpływ mają jednak rozwiązania wypracowane podczas budowy okrętów podwodnych typu: Nacken (A14), Nacken-AIP (A14S), Västergötland (A17) (przebudowanych później na typy: Södermanland i wykorzystywany w Singapurze typ Archer), Gotland (A19) oraz australijskich OP typu Collins.

Czy Polska otrzyma okręty podwodne typu Västergötland czy Södermanland?

Najbardziej interesujące ze względu na ujawnione plany MON są okręty podwodne typu Västergötland. Szwedzi zbudowali w sumie cztery takie jednostki, które zaczęto wprowadzać do linii w 1987 r. Okręty te, jako pierwsze w Szwecji, miały otrzymać (poza standardowymi, dwoma silnikami diesla Hedemora) napęd niezależny od powietrza AIP (Air Independent Propulsion) wykorzystujący tłokowy silnik spalinowy o spalaniu zewnętrznym, pracujący w obiegu zamkniętym (tzw. silnik Sterlinga).

image
Ewolucja napędu AIP opartego o silnik Stirlinga na szwedzkich okrętach podwodnych. Fot. Saab/M.Dura

„O spalaniu zewnętrznym” - ponieważ w rozwiązaniu tym energia cieplna jest wytwarzana w specjalnej komorze znajdującej się poza silnikiem - w procesie spalania standardowego paliwa diesla z wykorzystaniem skroplonego tlenu LOX (Liquid Oxygen). Wytworzone w tym procesie ciepło służy do „podgrzewania” w silniku gazu roboczego (hel), który doznaje wzrostu ciśnienia i przekazuje energię tłokom. Ostatecznie energia mechaniczna tłoków jest przemieniana z wykorzystaniem generatorów na energię elektryczną. Gazy przekazujące ciepło do silnika są później chłodzone (do temperatury 30ºC), mieszane z wodą i wydalane na zewnątrz okrętu. Maja one przy tym wyższe ciśnienie niż otaczające ciśnienie wody morskiej, a zatem mogą być usuwane bez potrzeby użycia sprężarki.

Cechą szwedzkiego rozwiązania jest przede wszystkim niska sygnatura i to zarówno jeżeli chodzi o hałas, jak i obraz termiczny. Silniki Stirlinga są również łatwe w eksploatacji. Wykorzystują one bowiem takie samo paliwo jak typowe silniki diesla oraz ciekły tlen gromadzony w specjalnych zbiornikach. Ponowne uzupełnienie zapasów jest więc bardzo proste i szybkie (trwa od trzech do sześciu godzin – czyli tyle samo czasu, ile trzeba na uzupełnienie paliwa konwencjonalnych OP bez napędu AIP) oraz może być realizowane na morzu (przez standardowe okręty zaopatrzeniowe i bez potrzeby tworzenia dodatkowej, specjalistycznej infrastruktury).

Wadami tego rozwiązania jest mała prędkość (do 6 w) gwarantowana pod wodą na tym napędzie (na akumulatorach podwodna prędkość maksymalna to około 20 w) i konieczność magazynowania dużych ilości tlenu. Prace nad tego rodzaju AIP jednak się na tyle opóźniły, że wszystkie cztery OP typu Västergötland zostały zbudowane bez napędu niezależnego od powietrza. Dwie pierwsze takie jednostki HMwMS „Västergötland” i HMwMS „Hälsingland” zostały przekazane szwedzkiej marynarce wojennej kolejno: 27 listopada 1987 r. i 20 października 1988 r., a w 2005 roku sprzedane do Singapuru, gdzie po wcześniejszej modernizacji służą jako typ Archer pod nazwami: RSS „Archer” i RSS „Swordsman”.

image
Okręt podwodny HMS „Södermanland” w Gdańsku – fot. M.Dura

O wiele ważniejsze z punktu widzenia obecnych planów MON są trzecia i czwarta jednostka typu A17: HMwMS „Södermanland” i HMwMS „Östergötland”. Ich budowa rozpoczęła się kolejno w 1985 i 1986 roku, a wprowadzenie do służby w szwedzkiej marynarce wojennej nastąpiło 21 kwietnia 1989 i 10 stycznia 1990 roku. Szwedzi budując te jednostki od początku zadbali o ich podatność modernizacyjną, dzięki czemu po czternastu latach służby przeprowadzono ich gruntowną przebudowę – przy okazji przeklasyfikując je z typu Västergötland na typ Södermanland.

Przebudowa ta  polegała przede wszystkim na przecięciu okrętów i dodaniu zupełnie nowej sekcji kadłuba o długości 12 m z napędem niezależnym od powietrza (opartym o silnik Stirlinga). HMwMS „Södermanland” zmodernizowano w ten sposób w 2004 roku natomiast HMwMS „Östergötland” rok później. Zakres tych prac był tak duży, że kolejny proces unowocześniania można było zaplanować dopiero za 20 lat.

Wartość Södermanlandów na Bałtyku

W polskiej ocenie Södermanlandów najważniejsze jest to, że Szwedzi projektując je zakładali stworzenie okrętów podwodnych idealnych do zwalczania nieprzyjacielskich jednostek pływających na Morzu Bałtyckim. Powstały więc stosunkowo niewielkie okręty o wyporności na powierzchni 1400 ton (przed dodaniem sekcji AIP 1070 ton) i podwodnej 1500 ton (przed dodaniem sekcji AIP 1140 ton), o długości 60,5 m (przed dodaniem sekcji AIP - 48,5 m) oraz szerokości 6,1 m. Na tak płytkim morzu jak Bałtyk Södermanlandy wydają się więc być rzeczywiście rozwiązaniem bardzo przydatnym, tym bardziej, że rozmiary połączono ze znacznym ograniczeniem sygnatury akustycznej i termicznej.

Szwedzkie okręty są więc bardzo trudne do wykrycia – tym bardziej że w zanurzeniu mogą się przemieszczać na bardzo duże odległości. Zastosowany na nim napęd AIP daje bowiem możliwość pozostawania pod wodą prawdopodobnie nawet przez ponad dwa tygodnie (zależy to jedynie od ilości paliwa i ciekłego tlenu). Okręty te są dodatkowo specjalnie przygotowane do działania na wodach płytkich (nawet na tak trudnych akwenach jak pełne skał, zatok i wysp wybrzeże Szwecji) oraz zimnych i zalodzonych. Można je jednak również wykorzystywać na wodach cieplejszych i o większym zasoleniu. To właśnie z tego powodu Södermanlandy wyposażono w zupełnie nowy system chłodzenia z wymiennikami ciepła z kompresorem freonu zamiast starszych systemów bezpośredniego chłodzenia wodą morską.

Dodatkową zaletą Södermanlandów jako polskiego rozwiązania pomostowego jest fakt projektowania ich z założeniem, że przeciwnikiem będą rosyjskie jednostki pływające, a w szczególności rosyjskie okręty podwodne z napędem diesel-elektrycznym. A17 są więc najprawdopodobniej lepsze w manewrowaniu (również dzięki zastosowanym sterom w konfiguracji X) i działaniu na Bałtyku od obecnie posiadanych przez rosyjską Flotę Bałtycką dwóch OP projektu 877 typu Paltus („Dmitrow” i „Ałrosa”), wprowadzonych do służby w 1986 i 1988 r. Paltusy są bowiem większe (mają wyporność podwodną 3020 ton), a dodatkowo są pozbawione napędu niezależnego od powietrza. I nie ma tu znaczenia, że są przy tym bardzo wyciszone, a więc trudne do wykrycia.

Co dwa dni muszą bowiem włączyć silniki diesla, by podładować akumulatory. Dla wyczekujących w zawieszeniu okrętów podwodnych z napędem AIP stają się wtedy idealnym celem. Taka sama sytuacja będzie również w odniesieniu do większych o 1000 ton okrętów podwodnych typu Warszawianka projektu 636.3, jeśli rzeczywiście zostaną one wprowadzone do Floty Bałtyckiej.

Södermanlandy wyczekujące na przeciwnika w ukryciu i to nawet przez kilkanaście dni są dodatkowo w o tyle dobrej sytuacji, że same nie muszą przeprowadzać ataku zdradzając przy tym swoja pozycję. Wystarczy bowiem, że przekażą informację (np. za pomocą pław łączności) o pozycji nieprzyjaciela, by do jego zniszczenia wykorzystać baterie rakiet nabrzeżnych NSM (w odniesieniu do celów nawodnych) lub śmigłowce ZOP (w odniesieniu do celów podwodnych). Szwedzkie rozwiązanie pomostowe daje więc możliwość faktycznego wykorzystania zakupionych przez MON nowych helikopterów dla Marynarki Wojennej, które bez okrętów wskazujących im obiekty ataku byłyby w rzeczywistości mało skuteczne (poszukiwanie, a nie odszukiwanie opuszczanym sonarem okrętów podwodnych na Bałtyku ze względu na kilkumilowy zasięg tych sonarów przypomina szukanie igły w stogu siana).

Pewnym ograniczeniem, biorąc pod uwagę założenia programu „Orka”, jest uzbrojenie szwedzkich okrętów. Są one bowiem wyposażone jedynie w torpedy ciężkie typu 613 (o ładunku wybuchowym o masie 240 kg i zasięgu 20 km) odpalane z sześciu dziobowych wyrzutni kalibru 533 m oraz w torpedy lekkie typu 431 lub 451 odpalane z trzech wyrzutni kalibru 400 mm (każdy okręt A17 może w sumie przenosić dwanaście torped ciężkich i sześć lekkich). W nieokreśloną przyszłość odchodzą więc marzenia MON o broni odstraszania i możliwości zwalczania celów lądowych. W tej dziedzinie uzyskane zostaną więc jedynie zdolności, jakie posiadały okręty podwodne w czasach II wojny światowej.

Lepiej jest już jednak w przypadku działań specjalnych, ponieważ Södermanlandy zostały wyposażone m.in. w nową śluzę dla płetwonurków bojowych. Nowoczesny jest także okrętowy system dowodzenia i kontroli SESUB 960 opracowany i cały czas rozwijany przez Szwedów (koncern Saab). Przypuszcza się, że Polska otrzyma najnowszą wersję tego systemu, co znacząco zwiększa świadomość sytuacyjną i usprawnia działania bojowe. Dane do tego systemu będą dostarczane z peryskopów, radaru Terma, amerykańskiego systemu rozpoznania radioelektronicznego AR-700-S5 oraz niemieckich sonarów firmy ATLAS Elektronik (w tym aktywno-pasywnego kompleksu hydroakustycznego CSU-83/DBQS-21 o maksymalnym zasięgu 29 km).

image
Okręt podwodny HMS „Södermanland” w Gdańsku. Fot. M.Dura

Nowoczesny jest także system nawigacyjny, ponieważ w marcu 2010 r. stocznia Kockums zawarła umowę z amerykańskim koncernem Northrop Grumman  (zakładami Sperry Marine) na modernizację inercyjnych systemów nawigacyjnych dwóch okrętów podwodnych klasy Gotland i dwóch okrętów podwodnych klasy Södermanland. W ramach tego kontraktu wymieniono więc żyrokompasy „wirujące” na laserowe żyroskopy pierścieniowe RLG (ring laser gyro) Mk39 mod 3C. Jest to system nawigacji inercyjnej dostarczający dokładne informacje o położeniu geograficznym (w tym bezpośrednio do sytemu zarządzania walką SESUB) nawet przy wielodniowym pływaniu w zanurzeniu z gwarantowaną odpornością na wstrząsy i wibracje.

Okręty typu Södermanland są dwupokładowe i posiadają dwa przedziały wodoszczelne podzielone środkową, szczelną grodzią. Przy czym przedział rufowy jest dodatkowo podzielony na trzy strefy pożarowe (centrala elektryczna, siłownia i napęd AIP). Kadłub sztywny (ciśnieniowy) ma okrągły przekrój zakończony ściętymi stożkami. Kadłub dziobowy i rufowy rozciąga się na zbiorniki balastowe. W przednim przedziale na górnym pokładzie rozmieszczono kabiny załogi, kambuz, pomieszczenia magazynowe, łączności i centralę bojową. Na dolnym pokładzie umieszczono natomiast przedział uzbrojenia wraz z wyrzutniami torpedowymi (sterowanymi przez system kontroli broni Ericsson IPS-17), napęd pomocniczy oraz przednią sekcję akumulatorów.

Bezpośrednio za grodzią wodoszczelną znajduje się cylindryczna sekcja ratunkowa z wyjściem ewakuacyjnym. To właśnie do niego może zostać podłączony dzwon lub pojazd ratunkowy w przypadku konieczności wyciągnięcie załogi spod wody. Tędy mogą również wychodzić na zewnątrz komandosi. W przedziale rufowym znajduje się dodatkowo tylna sekcja akumulatorów, napęd niezależny od powietrza, układ napędowy oraz centrum sterowania elektrycznego.

Z możliwościami szwedzkich okrętów podwodnych typu A17 można się było naocznie zapoznać w Polsce pod koniec czerwca 2016 roku podczas wizyty w Gdańsku okrętu podwodnego HMS „Södermanland”. Rozmowy przeprowadzone z członkami załogi (mogącej maksymalnie liczyć 30 osób – w tym 18-22 oficerów oraz 6-10 marynarzy) pokazały, że pomimo niewielkich rozmiarów i przydzieleniu własnej koi tylko dwóm osobom na pokładzie (dowódcy i pierwszemu mechanikowi) warunki bytowe, jakie panują na tym okręcie można uznać nawet za komfortowe. Nie ma więc problemu z wykonywaniem kilkutygodniowych rejsów operacyjnych.

Szwedzki dowódca okrętu zwracał przy tym uwagę na swobodę jaką ma w wykorzystaniu systemu AIP. Dzięki temu silnik Stirlinga może być włączany od razu po zanurzeniu i nie ma żadnych ograniczeń – związanych np. z wysokimi kosztami odtwarzania później gotowości tego systemu do ponownego działania. Tym bardziej, że takie odtworzenie polega tam naprawdę jedynie na dotankowaniu paliwa, co można zrobić również podczas pobytu na morzu i nie trzeba do tego żadnych specjalistycznych instalacji.

Ważne jest także to, że Södermanland są uznawane za jednostki szczęśliwe. Nie są znane żadne poważniejsze wypadki z udziałem tych okrętów. Tylko raz w 2008 roku doszło do zapalenia instalacji elektrycznej na HSwMS „Södermanland”, ale skończyło się na dymie i nie było rannych. Zresztą to właśnie na tego typu okrętach zastosowano w szwedzkiej marynarce wojennej po raz pierwszy specjalistyczną odzież ratowniczą do akcji gaśniczych.

image
Okręt podwodny HMS „Södermanland” w Gdańsku. Fot. M.Dura

Södermanlandy i ORP „Orzeł” a program „Orka”?

Pomimo niewątpliwych zalet szwedzkiego rozwiązania pomostowego należy zdawać sobie jednak sprawę, że Ministerstwo Obrony Narodowej wcale nie otrzyma dzięki niemu kolejnych dziesięciu lat na odsuwanie programu „Orka”. Nowy okręt podwodny z zgodny wymaganiami stawianymi przez Marynarkę Wojenną RP może być bowiem zbudowany nie wcześniej niż w 6-7 lat po podpisaniu kontraktu. Doliczając do tego potrzebne na postępowanie 24 miesiące widać, że musi się ono rozpocząć nie później niż za dwa-trzy lata.

MON musi pamiętać, że po wprowadzeniu w taki sposób pierwszej „Orki”, 42-letnie wtedy okręty typu Södermanland będą miały praktycznie taką wartość bojową jak obecnie wykorzystywane Kobbeny (ORP „Sęp” i ORP „Bielik”) oraz zaczną być tak samo zawodne. Nie budując nowych „Orek” staniemy więc znowu w punkcie wyjścia.

Södermanlandy nie rozwiązują także problemu okrętu podwodnego ORP „Orzeł”. Najgorszy scenariusz (choć najbardziej prawdopodobny biorąc pod uwagę dotychczasowe procesy bezdecyzyjne MON) zakłada przetrzymywanie tej jednostki w obecnym stanie bez jakiejkolwiek zmiany, do czasu aż będzie ją można po cichu wycofać. Tymczasem jest to okręt zaledwie trzy lata starszy od Södermanlandów i z duży potencjałem modernizacyjnym. Można więc go nadal wykorzystywać chociażby po to, by trenować z nim nowymi okrętami podwodnymi sposoby działania przeciwko najbardziej prawdopodobnemu przeciwnikowi. Problem polega na tym, że tego rodzaju argumentacja jest coraz rzadziej brana pod uwagę – szczególnie w odniesieniu do Marynarki Wojennej RP.

Reklama

Komentarze (39)

  1. Mat

    Zakup takich okrętów to bzdura i wyrzucanie kasy podatników. Szwecja ma linię brzegową o długości 67 251 km a do tego 267 570 wysp. Mają czego bronić i mają gdzie ukrywać te okręty. Polska to jest 770 km linii brzegowej. Do obrony polskiego wybrzeża potrzebujemy mobilnych dywizjonów artylerii rakietowej i lufowej oraz lotnictwa szturmowego zdolnego do atakowania okrętów npla i wskazywania celów dla dywizjonów rakietowych. Za cenę zakupu i utrzymania okrętów podwodnych możemy wyposażyć całą obronę wybrzeża. A o utrzymaniu żeglugi towarowej na Bałtyku w czasie wojny i tak można z góry zapomnieć.

    1. gfcyh

      myślenie jak za króla Sobieskiego że Bałtyk nadaje się jedynie dla kaczek.............daruj sobie mędrkowanie......

    2. ewertyeytu

      @Mat, Szwecja ma 3218 km linii brzegowej. @ f - Szwecja nie ma fiordów. To Norwegia.

    3. Kamyk

      SG ma zwalczać desant? Litosci.....

  2. Nsm

    W Polsce zawsze najlepiej wychodziła partyzantka i prowizorka zamiast się sprezyc i kupić nowe okręty które zalatwilyby sprawę na następnych 30-40 lat to MON znowu robi działania pozorowane. Argument nie ma pieniędzy to gdzie się podziwa 2%PKB na obronę którymi rząd tak się chwali. Skoro mamy ograniczone środki tym bardziej nie stać nas na prowizorki co tanie to drogie. Marnujemy 1,75 mld zł na remont T72 który po remoncie będzie miał znikoma wartość bojowa, wydajemy kolejne miliardy na WOT który dostaje najnowszy sprzęt a szkoli się w weekendy bez urazy dla żołnierzy WOT ale to zabawa w wojsko. Mimo wszystko powinniśmy zamówić teraz 2 nowe OP a do czasu wejścia ich do służby w ramach kontraktu wypożyczyć 1 okręt.

    1. Kamyk

      Proszę podać producenta, który ma OP ( nowe ) teraz gotowe do odbioru.

  3. Gustaw

    Skoro tak dobrze układa się ze Szwedami to odrazu zamowmy A26 2 sztuki a na czas budowy jeden szwedzki okręt wypożyczamy bez konieczności jego kupowania i modernizacji wkoncu 30 letniego okrętu do czasu wejścia A26 do służby jakoś byśmy dotrwali.

  4. Qwe

    Boże miej Polskę w opiece bo na kierownictwo MONu nie liczmy. Co i rusz chcą kupić jakiś szrot a to z Australii, a to z Brazylii, a to ze Szwecji dlaczego rząd sobie nie kupił używanych samolotów dla VIPow tylko nowe za 3mld zł i to bez przetargu. Czy ktoś wogole w MON liczy koszty zakupu w całym okresie użytkowania że ciągle chcą kupować używane i modernizowac.

    1. Bebe3

      Ten "szrot " z Australii ma większe możliwości bojowe niż jakakolwiek rosyjska fregata.

  5. eytu

    PS - aby ulatwic kontakt radiowy z tymi okretami , mozna w dnie morskim ( polskie wody terytorialne) umiescic 10 000 odbiornikow radiowych (wodoszczelnych i "cisnienioodpornych) polaczonych z wybrzezem kablami - zasilanie plus odbior sygnalu . Jednakże taki sygnal zawsze po pewnej odleglosci sie znieksztalca to trzeba będzie zastosować po drodze wzmacniacze sygnalu.

  6. eyty

    Powinnismy zbudowac 10 okretow podwodnych - atrap . Jak je zbudować. PRzede wszystkim te atrapy powinny mieć w srodku wnetrze wypelnione wodą. Cisnienie na zewnątrz okretu i wewnatrz bedzie wyrównane. Nie trzeba takiej mocnej kontrukcji. Po drugie te atrapy powinny być użyteczne więc najepiej jakby to byly zbiorniki z paliwem - i wodą. TRzeba zrobić dzielone przedzialy aby woda i olej napedowy nie zaburzaly dynamiki ruchu podczas plywania. I teraz najtrudniejsze. aby ten okret nie osiadl na dnie powinnien miec komorę wypornościową. zbrojone pojemniki z powietrzem po dwóch stronach burty które bedą stanowily regulator glebkosci zanurzenia - wraz z pompą wodną i zbiornikami spreżonego azotu lub tlenu . Potrzebny jest jeszcze naped , kamery do naprowadzania, reflektory i 2 mocne nadajniki. trzeba dobrać dobre fale do laczenia z wybrzezem bo przez wodę fale radiowe inaczej sie rozchodzą.

  7. BUBA

    Niemcy chca budowac op w szczecinie. To takze miejsca pracy.Ale kogo to obchodzi.Lepiej ratowac obce stocznie.A kto ratuje polskie ???. Niemieckie op sa najlepsze. I maja dobre technologie. W calej swojej historii wyprodukowali ich najwiecej. Maja doswiadczenie. Inni od nich zrzynali.

  8. LBN

    Na obecnym polu walki na morzu same torpedy już nie wystarcza. W XXI wieku okręt podwodny musi mieć możliwość atakowania celów oddalonych o 1000km plus i pozostawania w ukryciu przez co najmniej 2 tygodnie inaczej to nie ma sensu. Polska powinna być obecna także na Atlantyku bo chyba mamy też obowiązki sojusznicze i udział w misjach bo zamknięcie się tylko na Bałtyk to głupota.

  9. Napoleon

    B. dobre jednostki systematycznie unowocześniane. 9VL tożsamy z tym co będzie na A26. Jeśli robi się taki ruch to następnie wypada iść za ciosem. Nasze zdolności ZOP wzrosną skokowo. Okręty nawodne w drugiej kolejności po zabezpieczeniu środków na nowe OP. Potrzeba konsekwencji w takim układzie.

  10. kukurydza

    I co niby można z tym Orłem zrobić? W NATO definitywnie NIC. Gdzie go modernizować, jak po głupim zwarciu nikt go nie chciał naprawić? Bo jeśli nie w Rosji, to zostają Chiny i może Indie... tylko to będzie kosztowało absurdalne kwoty. Pogódźmy się, zostaną dwa okręty. Zacząć organizować centrum symulatorowe, utrzymać trzy załogi i zrobić rotację (nowe F125 w Niemczech mają więcej załóg niż okrętów, w USA boomery mają po 2 załogi), a kiedy tylko się da zamówić kolejne, tym razem nowe OP.

    1. -CB-

      Oczywiście, że "można" i "by się dało", choć koszty zapewne byłyby ogromne. Kwestia policzenia, co bardziej opłacalne. Natomiast co do tych sygnatur, to z tego co się orientuję, też już nie jest najlepiej. Powłoki anechoiczne nie są raz na całe życie okrętu, a po tylu latach, po wielu dokowaniach, naprawach remontach itp. ta na Orle też już nie jest w dobrym stanie...

  11. Kmdr por. Tez

    Pamie DURA, zle pytamia. Ja Panu zadam tylko jedno: CzycSzwecja jest w NATO??? Bo jel nie jest to jest probel np. Z łacznoscia? Z uzbrojeniem? Itd itd

  12. cycofan

    Jak jest możliwość to wysłać ludzi niech już się szkolą u Niemca czy Szweda. Kto za kilka lub naście lat bez praktyki wsiądzie na okręt podwodny jeszcze się potopią albo coś popsują . Instruktorów od tych ostatnich samolotów chyba szkolili z trzy lata a tam jest chociaż spadochron .

  13. Ryszard

    Pytanie:_________________ czy po prawidłowym namierzeniu i wystrzeleniu przez Södermanland torpedy taki Bujan ma szansę się obronić przed trafieniem? W jakiej mierze to zależy od odległości między okrętami?

  14. JanKowalski

    Jest to jakieś wyjście nie optymalne bo takim to jest zakup nowych okrętów wyposażonych w pociski manewrujące i torpedy, ale jak powiada stare przysłowie "na bezrybiu i rak ryba" jeśli uda się przejąć te okręty od Szwedów będzie to skok jakościowy w porównaniu do Kobbenów i nieszczęsnego Orła, który niszczeje przy nabrzeżu i nie długo będzie się nadawał do utylizacji, - będę optymistą i mam nadzieję że współpraca ze Szwedami wyjdzie nam na dobre i zaowocuje nowymi jednostkami "szytymi" na miarę naszych potrzeb.... pozdrawiam optymistów.

  15. say69mat

    Pozostaje otwarte pytanie, co w temacie fobia U212/214??? W jaki sposób MWRP/SZRP zamierzają uporać się z polityczną fobią związaną z zakupem systemów uzbrojenia u naszego zachodniego sąsiada??? Biorąc pod uwagę uwarunkowania geostrategiczne Niemcy są naszym naturalnym zapleczem, stanowią rzeczywistą głębię strategiczną oraz zaplecze technologiczne. Zarówno dla komponentu Sił zbrojnych USA stacjonującego w Polsce, jak i - chcąc nie chcąc - SZRP ;))) Tak na marginesie, wymuszana względami taktycznymi/operacyjnymi dyslokacja naszych wojsk pancernych i zmechu na terytorium Szwecji związana byłaby z licznymi problemami natury ... logistycznej. W tym problemami z zabezpieczeniem transportu potencjałem floty nawodnej i podwodnej MWRP.

  16. Asd

    Można zapytać czy leci z nami pilot bo działania MON wskazują na to że nie, miotamy się od ściany do ściany co i rusz nowe pomysły, brak decyzji, działania pozorowane jak niekończące się dialogi techniczne, wielokrotnie powtarzane przetargi, zakupy na defilady, władza jednak o sobie nie zapomniała kupując sobie nowe samoloty dlaczego nie 30 letnie????

    1. tytuytiuyiu

      Dlatego, że trzeba także inwestować w dowodzenie, a dyplomacja to część szerzej pojętego dowodzenia.

  17. Zatroskany

    Nie mam żadnych wątpliwości że będzie to pretekst dla MON do cichego wycofania się z Orki. Tajemnicą Poliszynela :) jest to że będzie brakowało co najmniej 100 mld zł na finalizację przedstawionego przez min Błaszczaka Planu Modernizacji Technicznej. Wiele programów, w tym tych sztandarowych jak Wisła, Narew, będzie opóźniana lub ograniczana. A można było zrezygnować z WOT-u (10 mld) czy stworzenia nowej 18 DZ (30-40 mld) w sytuacji gdy reszta wojsk operacyjnych jest dramatycznie niedofinansowana. Wtedy Orka byłaby możliwa, a z pociskami manewrującymi miałaby nawet sens:)). A tak będziemy budować nową dywizję kosztem unowocześnienia trzech istniejących oraz WOT nieprzystających do zagrożenia ze strony Rosji, o czym wielokrotnie pisałem, w tym o związanej z tym krytyce ze strony NATO. I oczywiście będziemy dożynać szwedzkie okręty.......

    1. bolo

      A Kraby to gdzie się pojawiły, czy czasem nie w 16 DZ, 12 DZ a planowane są w 11 DKPanc. 18 DZ jest potrzeba bo na wschodzie mamy dziurę po światłym planowaniu Klicha i spółki, czyli rozwiązaniu 1 DZ.

  18. Zawisza_Zielony

    Problemem jest ti ze nie ma wizji i chęci stworzenia zrównoważonego rozwoju sił zbrojnych. Jedni mają dostać F35 a inni niedługo jachtami pływać będą. W zakresie zas potencjału odstraszania to nam pozostała na pocieszenie obrona terytorialna, jak ktoś wieży wiej cudowne moce odstraszania. Program zakupu nowych OP jest niewsmak rządzącym bo powstał w czasach PO a jak wiadomo wszystko wtedy było złe.

    1. Napoleon

      Ja wierzę w WOT. Zresztą nie czuję się osamotniony. Fala hejtu jaki dotyka tą formacje jest rezultatem braku zrozumienia. Były solidne argumenty za powołaniem WOT i ich rola jest znacznie ważniejsza niż OP z rakietami manewrującymi. Są częścią systemu obrony państwa Polskiego. Są równie istotni co system rezerw.

  19. Marek

    Myślę, że jest to najlepsza opcja dla Polski...we wszystkim. Bliskość Szwecji, wspólne bazy, zaplecze i wymiana techniczna, nawet wspólne patrole...I być może wspólną budowa okrętów nawodnych....Naprawdę, fajna perspektywa. Teraz tylko potrzebne są szybkie decyzje pomostowe i w sprawie Orki.

    1. Marek

      Drogi imienniku, ta decyzja trzymałaby się kupy, gdybyśmy celowali w A26.

  20. PPP

    Cieszę się że autor w końcu dostrzegł fakt że szwedzkie okręty to nie złom... Rozumiem też że autor ma sentyment do Orła ale to okręt z połowy lat 80 tych XX w i wcale nie ma potencjału modernizacyjnego. A dlaczego? Bo był zaprojektowany i wyprodukowany przez przemysł radziecki! Obecnie modernizację musiałaby wykonać stocznia rosyjska najpewniej z Sankt Petersburga. I z tej prostej przyczyny nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie ładował kasy w Orła. I to jest racjonalne.

  21. Bojo

    Panie Blaszczak brac te Södermanlandy w opcji 2 + 1 A26 z mozliwoscia na kolejne 2 i mamy sprawe Baltyku zalatwiona na lata. Remont plus wyprodukowanie A26 zajmie troche czasu(6-9 lat), w miedzyczasie pokusilbym sie o sprzedaz ORP Orzel do kraju gdzie jest ich wiecej w lini, na pewno komus sie bedzie oplacalo zmodernizowanie tego okretu a za pieniadze ze sprzedazy pokryc czesc kosztow zamowienia kolejnego A26 i tak powolutu odbudujemy flote.

  22. Marynarz

    Po co brać szwedzkie okręty MON nie powinien się ograniczać amerykanie właśnie wycofują swoje okręty klasy Los Angeles jak by to pozytywnie wpłynęło na zacienienie sojuszu z USA.

    1. LGfan

      Popieram aczkolwiek poszedł bym na całość by bardziej nas polubili i kupil OP klasy seawolf. Srodki na ten cel znalazłbym poprzez zastawienie Warmi i mazur oraz lubelszczyzny

  23. Stary Grzyb

    Oba szwedzkie "Sodermanlandy" osiągnęły kosmiczny z punktu widzenia MarWoj poziom techniczno-taktyczny w latach 2004/2005, a ich kolejny duży remont/modernizacja zostały wówczas przewidziane za 20 lat, tymczasem w przypadku osiągnięcia porozumienia ze Szwecją taki remont/modernizacja zostaną przeprowadzone już teraz. To samo dotyczy obu okrętów singapurskich, gdyby zostały sprowadzone do Szwecji i wyremontowane (co jest w planach). Po takim remoncie, wykonanym przez Szwedów i wedle szwedzkich standardów, okręty te będą gotowe do służby przez co najmniej 20 kolejnych lat, więc skąd teza, że za 10 lat będą miały wartość obecnych "Kobbenów", czyli zerową? Na marginesie, "Sodermanlandy" mogą pływać w zanurzeniu miesiąc, czyli o wiele więcej, niż "nawet ponad dwa tygodnie". To po pierwsze. Po drugie, jak sam pan zauważył, okręty te będą stale miały zasadniczą przewagę nad okrętami potencjalnego przeciwnika, który od wielu lat niezdolny jest opanować napęd AIP i wobec powyższego brnie w rozwiązania diesel-elektryczne. Innymi słowy, posiadanie - optymalnie - 4 takich okrętów przez Polskę oznacza, że flota bałtycka potencjalnego przeciwnika, która po coś przecież istnieje, w czasie "W" (oby nie nadszedł) nie będzie mogła prowadzić na otwartym morzu operacji innych, niż samobójcze (tym bardziej, że te 4 okręty byłyby dla potencjalnego przeciwnika niewykrywalne). Po trzecie wreszcie, posiadanie "Sodermanlandów"miałoby również szerszy wymiar odstraszający. Okręty te nie mogą wprawdzie obecnie wystrzeliwać pocisków manewrujących z wyrzutni torpedowych (co nie oznacza, że osiągnięcie przez nie takiej zdolności w wyniku modernizacji jest technicznie niemożliwe), ale stworzyłyby np. zdolność kompleksowego wysadzenia w powietrze obu Nord Streamów, czego groźba wniosłaby nową jakość strategiczną na Bałtyku. Reasumując, tak jak ciężkim błędem było nie kupienie "Adelajd" (wyposażonych w nowoczesne pociski plot. dalekiego i średniego zasięgu, odpowiednio po 40 i 32 na okręt, razem 144), tak ciężkim błędem byłoby nie pozyskanie obecnie "Sodermanlandów", najlepiej 4.

    1. dim

      Zakładasz, że Flota Bałtycka pozwoli tym okrętom się do siebie zbliżyć, na odległość skutecznego ataku. Zważywszy doświadczenia ze śródziemnego (tylko te publikowane oczywiście), Twoje założenie nie jest realistyczne. Zapewne odrobinę ograniczą ruchy tej floty, ale jaki ma to związek z jej zniszczeniem ? Do szpiegowania jej ruchów ? Od tego są czy być powinny satelity i drony. Drony zwłaszcza, retransmitery sygnału radarowego itp. Do obrony brzegu przed masowym desantem służyć winna znacznie tańsza, możliwa do zamaskowania i rozśrodkowania broń rakietowa. Ale też Rosjanie nie mają możliwości takiego dużego desantu. Poza tym to nie Flota Bałtycka dokonywała zawsze zaborów i rozbiorów Rzeczypospolitej. Zauważ, że właśnie ogłosili formowanie nowej dywizji pancernej w okręgu Królewca (czy przeniesienie tam istniejącej ?). A "nasze" "niszczyciele czołgów" na razie wystąpiły dopiero w charakterze odpustowego pokazu sztuczek.

  24. DA

    Dobra analiza, ale dobrze by bylo zrobic jeszcze porownanie z ofertami niemieckimi i francuskimi bo ponoc takowe byly tez Polsce przedstawione.

  25. mc.

    Taka myśl - czy te okręty mogłyby stać się podwodnym centrum dowodzenia... dronami (podwodnymi) ?

Reklama