Dania wraca do okrętów podwodnych? Fiasko polityki Putina

Coraz więcej sygnałów wskazuje na to, że decyzja o wycofaniu przez Danię w 2004 roku okrętów podwodnych była błędem. Świadczą o tym chociażby obecne analizy duńskich parlamentarzystów związane z możliwością przywrócenia floty podwodnej we własnych siłach morskich. Wszystko to odbywa się w ramach szerszej politycznej analizy przyszłych duńskich wymagań obronnych.

Rozważane są dwie opcje: albo kupić nowe okręty podwodne dla marynarki wojennej Danii, albo też polegać na bliskiej współpracy z krajami sojuszniczymi w regionie, by uzyskać odpowiednie zdolności. Pewne szczegóły na temat tych prac analitycznych ujawnił Aastrup Jensen, przewodniczący duńskiej komisji parlamentarnej ds. polityki zagranicznej podczas konferencji w Hudson Institute w Waszyngtonie. Zwrócił tam uwagę, że "Dania jest bardzo strategiczna, co oznacza, że wszystkie okręty rosyjskiej marynarki wojennej muszą przepływać przez nasze wody, jeśli wypływają z Petersburga lub Królewca, a zatem musimy wzmocnić naszą obronę dogłębnie, co jest dla nas zupełnie nowym wyzwaniem".

Prace nad dalszym rozwojem duńskiej marynarki wojennej w obliczu nowych wyzwań rozpoczęły się w 2022 r. po inwazji Rosji na Ukrainę. To właśnie wtedy zdecydowano się na wydzielenie około 40 miliardów koron (5,8 miliarda dolarów) na budowę nowej generacji okrętów, jednocześnie odtwarzając system własnego wsparcia logistycznego poprzez odbudowę sieci duńskich dostawców.

Duńczycy stoją tutaj przed dylematem, ponieważ odbudowa floty podwodnej pochłonie większość budżetu, jaki wydzielono obecnie na zakup nowych jednostek pływających dla marynarki wojennej. Tymczasem wszyscy sobie zdają sprawę, że w najbliższym czasie konieczna jest również wymiana na nowe czterech patrolowych fregat typu Thetis, które były wprowadzone do służby w latach 1991-1992. Przypuszcza się, że decyzja w tej sprawie może zostać podjęta już niedługo, w ramach najnowszej duńskiej umowy obronnej. Dokument ten z założenia określa zdolności, które mają zostać nabyte przez siły zbrojne Danii w ciągu kolejnych dziesięciu lat.

Okręty podwodne dałyby możliwość skrytego kontrolowania działań rosyjskiej floty, szczególnie w rejonie Morza Bałtyckiego. Jednak z drugiej strony, oceaniczne fregaty patrolowe są niezbędne do nadzorowania zamorskich interesów Danii (w tym Grenlandii) i do ochrony znajdującej się tam infrastruktury oraz morskich szlaków komunikacyjnych.

Jest bardzo prawdopodobne, że Duńczycy zdecydują się na realizację obu tych programów. Po ataku Rosji na Ukrainę w 2014 r. nastąpiła bowiem diametralna zmiana w podejściu duńskiego społeczeństwa do spraw obronnych. Przykładowo, po referendum przeprowadzonym 1 czerwca 2022 r. Dania formalnie dołączyła do współpracy w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) Unii Europejskiej. Co ważne, za rezygnacją z wcześniej obowiązującej klauzuli wyłączającej w sprawie polityki obronnej zagłosowało niemal 67% Duńczyków.

Putinowska polityka spowodowała więc efekt odwrotny do założonego, tym bardziej, że Dania zdecydowała się również znacznie zwiększyć wydatki na obronę, bo z 1,35% PKB sprzed agresji na Ukrainę do 2% w 2023 r. Co więcej, Aastrup Jensen potwierdził, że jeśli NATO i sojusznicy uzgodnią na szczycie w Wilnie wyższy cel, na poziomie 2,5 lub 3 % PKB, "to osiągniemy go tak szybko, jak to możliwe". A wtedy być może znajdą się również środki na nowe okręty podwodne.