Rosyjska ofensywa powietrzna w Syrii

Jak informuje Ministerstwo Obrony Rosji, od 10 października głównymi celami ataków były pozycje sił uznawanych przez Moskwę i Damaszek za „terrorystyczne”, ich bazy zaopatrzeniowe oraz „ośrodki szkoleniowe” w czterech prowincjach, które raczej nie należą do rejonów szczególnej aktywności Państwa Islamskiego. Wiele wskazuje, że głównym celem ataków rosyjskich są ugrupowania bardziej umiarkowane.

Rosyjska operacja jest prowadzona bardzo systematycznie. Po zniszczeniu zapasów sprzętu, paliwa i amunicji jednym z głównych celów rosyjskiego lotnictwa stały się konwoje transportujące uzupełnienia zniszczonych zapasów oraz kolumny transportowe, zgrupowania bojowników i umocnione pozycje.

Samoloty bombowe Su-24M i Su-34 niszczą cele punktowe, wykryte - jak twierdzą - Rosjanie przede wszystkim dzięki działaniom zwiadu satelitarnego. Lotnictwo, bezzałogowce i obserwatorzy naziemni koordynują, przede wszystkim, ataki na pozycje oddziałów antyrządowych i poruszające się kolumny sprzętu oraz konwoje z zaopatrzeniem. Cele te atakują głównie samoloty szturmowe Su-25 i niewielka liczba śmigłowców Mi-24P, operujące głównie w prowincach Hama, Daraa i Idlib.

Co interesujące, śmigłowce szturmowe są wykorzystywane do atakowania zarówno z użyciem rakiet i broni lufowej, jak też do nalotów bombowych. Używane są wówczas bomby niekierowane OFAB-250 i FAB-250 o masie 250 kg. Śmigłowiec może przenosić cztery sztuki takich bomb na belkach służących zwykle do podwieszania zasobników z rakietami niekierowanymi.

Całość działań sprawia wrażenie zaplanowanej ofensywy powietrznej mającej wspierać rozpoczęte w ostatnich dniach ofensywne działania wojsk lądowych Baszara Al-Asada. Rosjanie starają się nie tylko osłabić oddziały bojowników, ale przede wszystkim odciąć je od zapasów paliwa i amunicji. Sukcesywnie niszczone sa wykryte składy i ukryte punkty zaopatrzeniowe. Równocześnie Rosjanie starają się odciąć przeciwnika od dostaw zaopatrzenia, mogących uzupełnić poniesione straty. Śmigłowce wykorzystywane są głównie do zwalczania pozycji bojowników w relatywnej bliskości sił rządowych. Istotnym czynnikiem może być tu słaba komunikacja z tymi oddziałami i potrzeba dokładnej identyfikacji celów, aby zminimalizować ryzyko ataków na oddziały wierne Asadowi.